beyoğlu huzuru

Beyoğlunun o kalabalık yalnızlığında kulağınımda bana hitap eden,o anki hislerimi bağırarak kulağıma fısıldayan,bir müzik eşliğinde Fransız Kültür’den Tünel’e uzanan bir yolculuk bir seferilik..Sadece ben varım burada,burası benim dünyam havasında bir boşvermişlik..Ve kafamı kaldırıp belki gri bir gökyüzünde köşeden sızmaya çalışan bir güneşi görmeye çalışırken içime derince çekilen bir nefes istanbul..aşk...
Ya aşık olcaksın bu şehre ya nefret edeceksin.Ortası yok!Yapamazsın ortasında,bocalarsın.. Yaşadınmı uç duygularında yaşayacaksın..uçta sevgi..uçta nefret..ortalarda belirsizlik..
şimdi elimde kahve sıcak yüzme vuruyo sıcağı puslu havanın nemiyle karışıyo.kulağımda insan seslerinin yarattığı müzik,içimde anlamsız huzur,yüzümde ben dahil kimsenin anlayamıcağı bi gülümse.beyoğulu böyle bişey işte.istanbul böyle bişey.

SAWYER

lostseverlere özellikle sawyer'a hitafen...

http://www2.blogger.com/post-create.g?blogID=4290640855174278675